Vera-demingen

Er is er een jarig en dat kun je niet zien, dat zijn mijn hormonen 🎶️ Dat vind ik heel prettig ja ja, en daarom type ik heel blij. Eigenlijk pas morgen, want de eerste pil ging er op 27 november 2020 in, maar dat betekent wel dat vandaag de 365e dag is dat ik ze slik, en dat is een leuker getal bij de statistieken dan 366. Dus. Nou.

Genoeg woordgezang. Tijd voor een blog. Deels van tevoren al geschreven, want ondanks dat ik net als met mijn verjaardag al wekenmaanden weet dat het eraan komt heb ik behalve dat ik wat ga schrijven niks voorbereid. Dus lig ik nu (donderdag) in bed deze intro op mijn telefoon te tikken. Sommige dingen veranderen niet, zo blijkt. Voor de geïnteresseerden, andere dingen waarvan ik of anderen hoopten dat het zou veranderen, maar (nog?) niet is gebeurd:

• Beter schoonmaken en of opruimen
• Soepeler bewegen (om Annika's quote te quoten, 'she moves with the grace of a whale')
• Planten in leven kunnen houden
• Mijn huis gezellig maken
• Minder lomp eten

Daar tegenover staan dingen die wel zijn veranderd maar wat niet werd verwacht of gewenst:

• Het verlies van mijn Vikingbloed. Leven met oestrogeen is aanzienlijk kouder dan met testosteron.
  
• Vergeetachtigheid
• Mijn cravings qua eten
• Ehm, nou, ja, vieze dingetjes, dus spoiler: orgasmes zijn best wel wat intenser dan voorheen
  

Het is me toch wat. Allemaal dingen anders, maar toch wel hetzelfde. Want hoewel ik best wel veranderd ben, zowel fysiek, mentaal en als mens (wat intens volwassen), vind ik dat ik wel heel erg mezelf ben gebleven. Of juist geworden (nóg volwassener!), want de meeste dingen die ik nu doe of vind, zaten al in me. Ik laat het nu gewoon meer zien. Ik schaam me niet meer om te vertellen wat ik leuk vind, ik hoef niet meer te doen alsof. Als man vond ik het al nooit zo'n probleem om mee naar binnen te gaan als ergens gewinkeld moest worden, maar nu ben ik degene die anderen meesleept. Als iets me niet bevalt is het geen 'wees een vent, doorbijten/doorwerken/just do it', maar zeggen dat ik het zat ben. Misschien komt het neer op een algemener gevoel van me minder aantrekken wat anderen van me vinden.

Want, als er één ding aan mij als persoon is veranderd, is dat het vertrouwen in mezelf dat ik in ieder geval hiermee een paar behoorlijk goede keuzes heb gemaakt. Van de eerste keren die ik me herinner als jochie stiekem kleren van m'n moeder dragen, naar diep in de nacht naar buiten glippen om daar wat rond te lopen in een jurk, tot het moeizaam beginnen met het écht uitzoeken wat ik wil, de eerste keer helemaal 'en femme' naar een groot publiek iets (Alan Parsons Project met pap) en vandaag, met een dikke grijns gewoon zijn hoe ik wil zijn. Het heeft even geduurd en flink wat voeten in de aarde gehad, maar het lukt me toch behoorlijk goed.

Dat is wat er in mijn hoofd is veranderd. Er is ook veel veranderd aan mijn hoofd zelf. Mijn gezicht is ineens dat van een vrouw geworden, wat voor mij ook een tijdje duurde. Van de zomer zag ik het verschil wel op 'goede' foto's, maar niet in de spiegel. Dat is nu ook wel anders, zo duidelijk niet meer het gezicht van een man. Nou had ik al geen denderend mannelijk gezicht, maar straks bij de foto's zie je het wel :P

LAAT DIE FOTOS DAN EENS ZIEN

Beetje geduld, want het ik moet in ieder geval doen alsof er wat te lezen vanlt. Dus.

Er is ook zoveel veranderd aan de dingen waar ik echt dysforie bij had. De dingen die niet klopten, die niet zo hoorden. Ik hoorde geen baard te hebben, ik hoorde geen platte borstkas te hebben, ik hoorde geen diepe stem te hebben, en ik hoorde geen kale plekken op mijn hoofd te hebben. Check, check, check, omg check. Scheren doe ik casual een halve minuut onder de douche, elke paar dagen. Meer is eigenlijk niet meer nodig, zo hard is die laser al losgegaan. Boobas zitten er echt en zijn geen manboobs maar echte tieten, met echte bouncies en echte pijn als ik ze nog steeds per ongeluk mep (WHEN WILL THAT END?!). Mijn stem is zo veranderd dat ik moeite moet doen om mijn oude geluid te vinden, terwijl ik nu zonder moeite hoger en 'lichter' praat. EN MIJN HAAR, OMG MIJN HAAR. HET GROEIT TERUG EN HET GROEIT LANGER. AAAAAAAAH *happy Vera noises*. Zelfs de inhammen van mijn moeders kant van de familie zijn gewoon weg. Daar zit allemaal haar. Seriously, ohmygod.

Alles waar ik vorig jaar zo enorm mee zat qua lichaam is aangepakt, en alles past zoveel beter bij mij dan hoe het was. Zo heb ik eindelijk mijn eigen bh-vulling. Niet dat ik jaren 's nachts wakker lag dat ik ze niet had, maar genoeg momenten waarop ik in slaap viel en hoopte dat ze er ineens zouden zitten als ik wakker werd. Echt waar, ik begrijp niet hoe ik het 'ik ben niet ongelukkig als man' verhaal zo lang heb vol kunnen houden. Ik was gewoon bang, denk ik. De meeste mannen hopen niet magisch in een vrouwenlichaam wakker te worden. Misschien voor een dag, maar doorgaans niet de rest van hun leven. Zo. Veel. Tekens.

Mijn baardhaar is vernietigd. In plaats van elke ochtend twintig minuten minutieus alle haartjes op mijn wangen en nek weg proberen te scheren en dan een paar uur later alweer baardschaduw hebben, is het nu onder de douche even snel langs mijn kaaklijn en mond, en klaar. Je ziet er vrijwel niks meer van, en het blijft ook gewoon glad voelen. Het valt me eigenlijk de laatste weken pas op hoeveel minder ik hoef te scheren, en hoe gelukkig dat me maakt. Pfoe.

Mijn stem is nog niet helemaal hoe ik het wil, maar ook ver van hoe die was. Jammer dat de mevrouw van de politie laatst 'fijne dag nog meneer' zei, maar misschien verstond ze mijn naam niet goed en keek ze gewoon wie er op mijn adres wonen. Tsja, dan zie je (voorlopig) nog een meneer staan. Maar zelfs dan, ik weet dat mijn stem beter wordt en dat het goed gaat komen.

En dan het slotstuk; MIJN HAAR. JEZES. HET GROEIT. EN HET GROEIT WAAR HET HOORT. *paniek* Gisteren (inmiddels is het al vrijdag, dus gisteren) was ik bij de kapper om alles weer goed te laten zetten enzo, en dan zie ik dus weer even hoe mijn eigen haar bovenop mijn hoofd erbij zit. Nou, dat is niet mis. Ik kan nog duidelijk zien waar het vorig jaar nog geschoren werd om het haarwerk te kunnen lijmen, maar het groeit wel helemaal en gelijkmatig terug. Geen inhammen zoals mijn opa, oom, broer en neef die al hebben, maar gewoon overal. En de lengte, omg <3 Ik ben op mijn 14e begonnen met mijn haar lang laten groeien, tegen mijn 18e zat het voorbij schouderlengte en toen stopte het eigenlijk met langer worden. Het leek gewoon mijn maximale lengte te zijn. Geen slechte lengte, maar ik heb het wel altijd al wat langer gewild, en zeker nu. Dat gebeurt nu :D Mijn eigen haar is bijna even lang als mijn extensions, dus die zitten er eigenlijk puur voor het volume en de dichtheid in. En omdat het mooi is natuurlijk. Maar potdikkemie, wat is het fijn om te zien dat mijn eigen haar allemaal teruggroeit én langer groeit. Op een dag heb ik gewoon mooi haar van mezelf, kan dat haarwerk weg en kan ik eindelijk weer gewoon met mijn handen door mijn haar gaan. Ik kijk er heel erg naar uit.

Yay, haar!  FOTO'S.

JAJAJAJAJAJA ZOMETEEN. Ik ga namelijk eerst nog TMI dingetjes vertellen waarvan ik wéét dat mensen er benieuwd naar zijn, maar het niet durven te vragen. Also, mocht dit blog ooit eens helemaal opblazen en super populair worden, dan is dit wel iets wat ook verteld moet worden. Het is tijd voor vieze dingen! Het staat (als het goed is) allemaal in een spoiler, je kunt erop klikken om de boel te zien of weer te verbergen. Lezen op eigen risico :P

De pillen die ik slik zorgen onder andere voor testosterononderdrukking. Dat goedje zorgt onder andere voor libido, en het onderdrukken ervan doet ook dingen met je loodgieterij. Libido eerst; dat is aanzienlijk minder dan een jaar geleden. Nou had ik dat al eens verteld, maar nu we een jaar verder zijn is het vrij veilig te stellen dat het niet even een fase was. Ik word (gelukkig) niet meer elke ochtend wakker met een piemel die klaar staat voor actie. Alsof 'ie dat ooit dan zou krijgen, rot op man, ik ben net wakker. Wacht even tot ik geplast heb ofzo. Sowieso wordt 'ie minder vaak hard, wat wel fijn is. Er is weinig zo naar als een leuk rokje dragen en dan een random boner krijgen die een nét te grote bobbel veroorzaakt. Vreselijk. No more!

Het opgewonden raken an sich gaat ook anders. Ik moet veel meer in de mood komen, en uberhaupt in die mood kúnnen komen. Vroeger kon ik nog wel helemaal boos en gestresst naar bed gaan en dan nog denken 'hm, ja, sure, why not'. Nu echt niet meer. Hoofd en piemel moeten er allebei naar staan, anders gebeurt er niks. Als het dan wel zo ver is, gaat het ook anders. Ik raak me ineens bewust van mijn boobies en allerlei andere delen van mijn lichaam. Je voelt meer, ofzo. Ik kan bij wijze van spreken liggen te kronkelen van alleen mijn hand over mijn buik halen ofzo.

In fact, ik voel zó veel meer dat ik zelfs een soort spookvagina voel. Dat schijnt daadwerkelijk iets te zijn wat transvrouwen krijgen, het gevoel dat je weet waar je vulva en alles wat daarbij hoort zit, obviously zonder dat je die daadwerkelijk hebt. Ik heb verhalen gelezen van vrouwen die puur door verbeelding en een beetje druk rond het perineum orgasmes hebben. Het lichaam is maar raar.

Dat alles is dus veel gevoeliger en intenser dan voorheen, en ook orgasmes zijn anders. Ze duren langer, mijn lichaam doet meer dingen waarvan ik niet zeg dat het dat moet doen en na afloop voel je je anders. Ik zou niet weten hoe ik het uit moet leggen anders dan met dit gifje.

Ik zei net wel 'Libido eerst', wat impliceert dat er meer zou komen (hehehehe), maar dat is niet zo. Het is ergens al raar genoeg dat ik vertel over mijn bedavonturen en dat mensen die lezen, om dan nog eens in geuren en kleuren te vertellen over de fysieke veranderingen, meh. Laten we het erop houden dat staand plassen steeds uitdagender wordt.

Zo, dat ook weer gehad. Tijd voor jullie fotomomentje, lang genoeg gelezen (of gescrolled). Ik heb mazzel, want in maart heb ik blijkbaar al eens een tijdlijn in elkaar geflanst. Die breid ik lekker uit, want ik ben lui. Aanschouw.

Het is goed om lui te zijn, want ik heb dit nét op tijd af. Volgende keer (wanneer mijn naam is veranderd en alles) doe ik ook wel wat foto's van mijn haar erbij :) Nu ga ik eerst een tattoo laten zetten om dit allemaal te vieren :P