29-04-2021 22:22
Statistieken op moment van schrijven:
Bwraaaaaaaaaargh, enzo. Ja, dames/heren/koekeperen, het is gebeurd! Mijn eerste laserbehandeling is achter de rug, ééééindelijk. Eentje gehad, nog een stuk of 14 te gaan. Die worden vervelend, heel vervelend, maar ik vrees dat het de moeite wel waard gaat zijn.
Ik ga er geen enorm verhaal over breien, want het meeste heb ik al wel verteld. Voor diegene die om de een of andere reden beginnen met dit verhaal, een korte samenvatting: ik vind het hebben van een baard niet zo cool, het eraf scheren óók niet cool en het feit dat het geschoren moet worden heel erg super-oncool. Dat het dan vandaag eindelijk zo ver was, was dus wel fijn. De afgelopen dagen werd ik er ook steeds nerveuzer over. Een gezonde dosis paniek aan de vooravond en awkward om me heen kijken in de wachtkamer daar maakten me er niet geruster op, maar ik denk maar gewoon dat het erbij hoort.
De lasermevrouw (ik ben haar naam kwijt, sorry :( ) haalde me uit die wachtkamer en naar de behandelkamer, waar ze de boel allemaal nog een keer uitlegde. Ze vroeg of ik een beetje wist hoe het zou gaan, hoe het zou voelen, etcetera. Ze vertelde nog dat de pijn vergelijkbaar is met een elastiekje tegen je gezicht klappen. Meestal, want verschilt natuurlijk per persoon. Anyhoes, mijn haar in een netje, doekje langs mijn snoetje, brilletje op tegen al het licht en we begonnen. Eerst met een paar proefpulsen om te kijken of de pijn uit te houden is, en hoe mijn huid reageert. De pijn viel daar best mee, mijn huid reageerde prima dus het ging allemaal nog even een standje hoger en daarna begon ze met het echte werk.
OHMYGOD HET IS GEBEURD EN ALLES GING GOED EN AAAAAAH. Tevens: godgruwelijkepleuristeringtyfus, dat deed toch wel even een beetje meer pijn dan met het testje en wat ze je op internet vertellen. Ik bedoel, het klopt we hoor, van dat elastiekje. Als dat elastiekje is gemaakt van naalden. En in brand staat. En dan in een moordend ritme je hele gezicht langs. Bij mijn wangen ging het prima, maar dat bleek omdat het daar gewoon wat minder behaard is dan op andere plekken. Hoe dichter bij mijn kin, hoe dichtbegroeider de haren zijn en hoe meer pijn het doet, want er zitten dan meer haren binnen de plek die de laser op dat moment pakt. En dan als afsluiter nog eens je onder- en bovenlip. Sjeeeses. Gelukkig ging ze er echt snel langs. Ik ben best wat gewend van de tandarts die lekker in mijn tandvlees zit te wroeten, maar dat liet ik ook niet voor de lol doen. Ondanks dat het heel kort pijn doet, doet het wel gewoon écht serieus pijn. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, zeggen ze dan. Beetje lullig dat ik hier niet eens mooier van word, maar gewoon minder mannelijk. Dat belooft nog wat voor het mooier maken van van alles.
Het is het allemaal uiteindelijk wel waard hoor. Ik zit dit nu om 22:00 te typen en mijn huid is nog steeds zo heerlijk glad, geweldig. Een paar plekjes zijn wel wat ruwer, maar dat geeft niet. Morgenochtend zal het ook best weer nodig kunnen zijn dat ik me scheer, en dat geeft ook niet. Zelfs het strikte regiment van altijd zonnebrand met factor 50 op als ik in de zon kom is prima, want ik was me sowieso al aan het aanleren om dagelijks wat zonnebrand op te doen. Schijnt goed te zijn voor je huid, en dat kan ik best gebruiken. En dan ook nog eens eerst zelf betalen en daarna de verzekering alles laten terugbetalen vind ik prima. Het is namelijk eindelijk begonnen. Eindelijk wordt al dat haar zo goed als permanent weggehaald. Eindelijk daadwerkelijk begonnen aan het proces om niet meer iedere ochtend te staan scheren, en eindelijk een moment om naar uit te kijken
Als we een schema aanhouden van iedere vier weken een behandeling, zitten we op begin januari 2022 wanneer we de eerste gehad hebben. Ik vermoed dat er dan nog wel een paar nodig zullen zijn, dus laten we er nog eens vijf bij tellen, dan zitten we op 26 mei. Net iets meer dan een jaar. tegen die tijd zit ik anderhalf jaar aan de hormonen, iets korter met stemtraining en wie weet wat er in de tussentijd nog meer allemaal anders is. Man, (of eigenlijk vrouw), ik ben tegen die tijd onherkenbaar. Kom maar op.
Ongeduldje. Ik heb hier een hele emotionele openbaring voor mezelf, ben bijna helemaal zen met dat alles goed gaat komen, en dan een beetje klagen om foto's. Wel terecht hoor, en daarom heb ik die zonet ook al vast even naar één plaatje gefotosoept, voor jullie kijkvermaak.
Tadaaaaa! Even voor de duidelijkheid; dit was een paar uur nadat ze alles naar het hiernamaals had gezapt, en ik heb me vanmorgen behoorlijk goed geschoren. Dit is niet hoe haarloos de boel er volgende week ook nog uit zal zien. Als ik zo voel hoe het nu zit (wat echt leuk is om te doen want het is zo zacht <3 ), verwacht ik eigenlijk wel dat ik misschien morgen nog de dag red zonder scheren, maar zaterdag echt wel weer aan de beurt ben. Het is niet alsof ik daar langs kan gaan en dat het dan en tijd lang haarloos is, zo werkt de boel helaas niet.
Wat je, behalve de haarloosheid en mijn onderkin dan, wel redelijk kunt zien is dat het allemaal nog wat rood is, en dat de paar grotere moedervlekken die in beeld zijn best toegetakeld lijken. Dat waren ook een paar extra 'leuke' plekken. Ik vind het zelf eigenlijk reuze meevallen met hoe rood en gezwollen alles is. Uit alle verhalen van anderen maakte ik een beetje op dat ik als een fles ketchup over straat zou lopen, en had al een enorme sjaal in mijn tas zitten om me in te verbergen. Direct nadat lasermevrouw klaar was gaf ze me wat icepacks om de boel te verkoelen, en dat heeft blijkbaar toch best goed geholpen. Wat dat betreft is het wel redelijk de loterij winnen met hoe dit allemaal gaat; donker haar op een lichte huid die niet gruwelijk geïrriteerd reageert. Ken minder.
Voor de rest weet ik er eigenlijk niet zoveel over te vertellen, maar ik vind het wel superleuk om hierover te praten. Dus, mocht je nou denken 'jamaar ik heb deze brandende (hehehe) vraag en die MOET beantwoord worden', je hebt me waarschijnlijk wel op een of andere chat-app. Ik klets je de oren van het hoofd.