12-04-2021 21:22
Statistieken op moment van schrijven:
Kijk eens aan, een vervolg op een eerder gebruikte titel maar dan in natuurlijk taalgebruik. En dan ook nog eens op een maandag! Ik vrees een beetje dat dit mijn piek van de week is, en dat het nog meer dan anders vanaf nu alleen maar minder wordt, tot het ineens vrijdag is en we weer kunnen weekenden. Maargoed, vooralsnog heb ik mijn high dat ik iets bereikt heb op een maandag, en daar ga ik vrolijk op verder terwijl ik de rest van het verhaaltje typ.
In het eerdere deel van deze heel natuurlijke serie kwam ik met een aantal dingen die veranderen waarvan ik niet helemaal op de hoogte was dat het zou veranderen, of anders dan ik dacht. In dit verhaal is dat geheel met de verwachting mee ongeveer hetzelfde. Wel iets minder vieze verhalen. Ietsjes. Het gaat nog steeds wel over piemels en borsten. Misschien moet ik eens zo'n heel serieus stopbord voor deze site bouwen, dat je eerst moet aangeven dat je minstens 18 jaar bent voordat je al die vunzigheid leest. En dan ook de dropdown voor het jaar laten beginnen met 2021, zodat iedereen even dat besef heeft van hoe lang ze moeten scrollen tot ze bij hun geboortejaar komen.
Mja, ik ben er toch iedere keer niet helemaal klaar voor als ik helemaal langs de jaren 2000 ben gescrolled en dan óók nog eens langs de jaren '90. Die zijn voor mijn gevoel toch echt een stuk recenter dan de kalender mijn vertelt. Een nare anekdote, voor degene aan wie ik het nog niet heb verteld; als ze vandaag de film Back To The Future zouden maken, zouden ze 'terug' gaan naar 1990. Zo oud zijn we inmiddels allemaal.
Graag gedaan. Gedeelde smart is halve smart enzo.Maargoed, sure, dat lijstje. Als eerste maar even een referentie naar het eerste item uit het vorige deel
1: ik lach harder, langer en ik knor. Daarbij moest ik wel héél hard de neiging weerstaan om te zeggen dat ik ook dieper lach, maar we houden het een beetje familievriendelijk. Maar ja, dat valt me de laatste weken toch wel op, en ik weet niet of ik het toen ook al merkte, maar het stond er niet bij in het vorige verhaal. Het is ook echt zo'n varkensknorretje, wat ergens wel heel schattig is (ik moet positiever zijn over mezelf, dus vanaf heden vind ik mezelf ook gewoon adorable), maar me ook wel heel abrupt bewust kan maken dat ik zo aan het lachen ben om niets. Van de week heb ik eindelijk eens mijn DVD van The Farce Of The Penguins opgezet. Ik zal niet heel diep (hehehe) ingaan op de fabeltastische humor, maar Samuel L. Jackson die 'discussieert' met een pinguin met de stem van Gilbert Gottfried over of die zijn al dan niet bestaande ballen er wel of niet af kan vriezen was wel een stukje waar ik meer op een varken leek dan op een mens.
2: de gevoeligheid van mijn tepels/boobies part 2: Electric Boogaloo. Ik schreef het toen al, dat het meer was dat ik niet had verwacht dat het zó gevoelig zou zijn. Inmiddels sla ik ze wat minder (again, lief zijn voor mezelf) en heb ik iets minder vaak dat ik gewoon op willekeurige momenten ineens voel dat ze er zijn. Da's allemaal leuk en aardig. Wat me toen alsnóg niet verteld is, is hoe ontzettend kut het is als ze echt fatsoenlijk koud worden. What the fuck, echt. Bear with me, lange opbouw voor hoe ik tot dit besef kwam.
In het kader van 'de tieten komen, nu mijn taille nog' doe ik mijn best om meer af te vallen dan dat ik aankom, en daarom fiets ik een paar keer per week een eindje van 13 á 16km. Da's meestal 's avonds, maar zaterdag had ik het briljante idee om naar Hoenderloo te fietsen. Mooie omgeving, flink eind, dik afvallen, allemaal voordelen. De regen was we een beetje een nadeel, dus ik ben maar gewoon de halve dag wezen fietsen met allerlei boodschappen overal.
De dag daarna was het echter droog, en dacht ik 'ja, nu heb je geen smoes meer, gaan met die banaan'. Flesjes water gevuld, broodjes gesmeerd en hoppetee, op de fiets. Uiteraard begon het te regenen toen ik net de straat uit was, dus ik zei tegen mezelf 'nou, ga even tot het winkelcentrum ofzo, heb je in ieder geval een beetje beweging gehad en misschien heb je nog wat nodig'. Goed idee van mezelf, want tegen die tijd was de regen grotendeels gestopt, en was alleen de wind nog irritant aan het doen. Handen waren al goed koud, en ik begon een beetje te twijfelen of ik toch niet die trui mee had moeten nemen. Daar zal toch nog wat van de mannelijke koppigheid en stoerheid zijn overgebleven, want 'nee doos, wees niet zo'n watje en fiets gewoon door', dus ik ging door.
Tegen de tijd dat ik Apeldoorn uitfietste en op de weg naar Hoenderloo zat, had ik de eerste 10km er al op zitten, en dat voelde ik al wel een beetje in de benen. Het bewegen hield me (dacht ik) wel warm, want ik had het verder niet koud, dus met redelijk goede moet zette ik de weg voort. Google Maps vertelde me dat het ongeveer 20km enkele rit is, afhankelijk van je route, en 'grotendeels vlak'. Nou woon ik al dik vijf jaar hier en heb ik regelmatig de toeristische route naar huis genomen, die langs deze zelfde weg leidt. Ik weet dondersgoed dat het niet 'grotendeels vlak' is, want ik heb net iets vaker dan achteraf goed is voor mijn karma fietsers op al die heuvels uitgelachen.
Well, karma is indeed a bitch. Wat een heuvels, wat een end, ik ben daar echt niet voor gebouwd. De eerste paar heb ik beklommen, en dat zijn volgens mij ook meteen de hoogste, maar die hele weg is een grote verzameling van onnodige heuvels voor de fietspaden. Niet voor de gewone weg, die is mooi soepel en vlak, maar de fietspaden die er letterlijk anderhalve meter naast liggen gaan omhoog en naar beneden als de liften in een wolkenkrabber. Absurd. Halverwege dat stuk van de route heb ik mooi mijn middelvinger opgestoken naar Hoenderloo en ben ik omgedraaid. Heuvel af ging een stuk soepeler, fietscomputertje zei op een gegeven moment 42,3 km/u. Leuk gangetje.
Klopt. Nog even en ik vraag iets over hoe je bepaalde kopjes koffie noemt. Anyhoes, zo reed ik Apeldoorn weer binnen, maar ergens een ander pad genomen dan de heenweg, enorm omgereden in Zuid en uiteindelijk wel de weg teruggevonden. Eenmaal thuis een liter water en appelsap naar binnen gewerkt, laatste broodje en gewoon op de bank gaan zitten. Na een paar minuten was ik weer redelijk opgewarmd, maar merkte ik dat mijn boobies wel wat koud waren. Nog eens vijf minuten waarin ik me overdreven bewust was van hoe koud mijn tieten waren later heb ik ze geprobeerd warm te houden met mijn handen, want die zijn meestal warm. Later bleek dat een leugen, zie puntje 3. Ook dat hielp niet echt, en nadat ik zag dat ik ook gewoon al mijn gordijnen open had staan en iedereen naar binnen kon gluren hoe ik mijn tiet vasthield ben ik overgestapt op drastischere oplossingen. Meestal helpt een warm bad wel, maar daar had ik geen zin in.
Weten jullie nog hoe ik de vorige keer iets mompelde over hoe ik mijn waardigheid vaarwel zei na het verhaal over plassen? Mja, dat kan wel een stapje erger. Want, toen ik in de badkamer stond zag ik daar mijn föhn liggen. Ik beloof jullie plechtig dat er zo'n gloeilampje boven mijn hoofd ging branden, en ik vind het nog steeds gewoon een logisch idee. Shirt uit, bh omhoog (want er zit toch niet zoveel dat dat niet kan ofzo) en lekker de boel warm blazen. Ik heb twee minuten als een of andere simpele ziel mijn tieten staan föhnen voordat ik moest erkennen dat dit ook niet zo goed werkte. Op dat moment heb ik me er maar gewoon bij neergelegd dat mijn borstjes (wat klinkt dat schattig <3) de rest van mijn leven koud zouden blijven en er waarschijnlijk af zouden vallen bij de volgende mep die ze van me kregen.
Uiteindelijk viel dat gelukkig mee. Ze zijn ontdooid, ze zitten er nog, en no fucking way dat ik ooit weer zonder trui bij me het huis uit ga wanneer het misschien net niet helemaal warm is. 'Gevoelige borsten', yeah right. Understatement of the year. Fix je brochure.
3: ik ben daadwerkelijk kouder dan voorheen. Echt waar. Ik had het bijna nooit koud, en in bed was ik als een soort straalkacheltje terwijl Annika als een grote ijsklomp tegen me aan kroop. Inmiddels heb ik het toch best vaak koud in huis, terwijl de thermostaat dezelfde 18,5 graden aangeeft als die eerder bijna heet was. Ook op mijn werk ben ik nu degene die vraagt 'ligt het aan mij of is het hier frisjes?', waar ik voorheen degene was die dan opschepte over zijn vikingbloed en geen last had van kou. Die dagen zijn dus mooi voorbij. En wat blijkt, dat is daadwerkelijk een effect van de hormonen! Wat blijkt ook, het staat wel in de brochure, maar eentje die ik niet had gelezen. Wat apart is, gezien de titel 'The Gender Dysphoria Bible', want dat klinkt als iets wat je wel eens zou vinden, right? Mja, ik niet. Anyhoes, ik zat dat ding te lezen met mijn koude tietjes, en in het laatste hoofdstuk staat dit:
Androgens encourage extra blood flow to extremities, making them warmer. Because of this, women tend to have warmer core temperatures but lower oral and surface level temperatures. You may see your basal body temperature drop to around 97.6. This unfortunately results in a reduced tolerance to cold, so expect to need to layer clothing more frequently [...]
Fucking internet. Had me dat even een paar uur eerder verteld, dan had ik mijn zondagmiddag niet besteed met mijn föhn. Maargoed, het blijkt dus gewoon werkelijk zo te zijn dat het onderdrukken van de androgenen (testosteron en DHT) ervoor zorgt dat je minder warm bent. Bummer.
Overigens was de helft van de lijst die daar genoemd staat een momentje van 'Oh! Oh. Oh...'. Let op: Reduced Tolerance of Caffeine, Alcohol, and/or Psychotropics (ik kan minder hard zuipen zonder kapot te gaan. Had ik verteld over die fles wijn?), Many people report being unable to eat as much as they could pre-transition. [...] Many report that they become full/satisfied sooner than before. (ik heb nog steeds een zwart gat op de plek waar mijn maag hoort te zitten, maar ik heb aanzienlijk meer moeite ná het eten), PMS rage happens; be ready for it. (It does indeed. Meestal op momenten waar ik voorheen ook al niet zo vrolijk van werd, maar die zijn nu extra erg, iedereen moet extra dood en alles blijft extra lang irritant).
Still worth it though.
4: het grootste cliché van ze allemaal, deksels gaan moeilijker van potjes. En dat ligt niet aan mij, maar aan de potjes. Die worden gewoon extra vacuüm gezogen, of er zit lijm tussen deksel en pot. I don't know. Ze gaan echt moeilijker open. Ik ben zo blij met die dingen van Hak die een of ander fancy trucje hebben waardoor ze zo open ploepen, want de rode kool van de Aldi kost me tegenwoordig echt drie pogingen. Aan de andere kant, volgens die bijbel ben ik ook gewoon op meer plekken aan het zweten, dus misschien zijn mijn handen glibberiger.
5: pielemuis weigert vaker dienst. Die stond wel in de brochure, en is an sich ook geen probleem. Ik heb er geen problemen mee dat 'ie er zit, en ik vermoed dat piemel zelf geen issues met mij heeft zolang 'ie mag blijven zitten. Maar, op de momenten waarop ik dan denk 'hm, ja, sure, why not' (ik weet het, ik ben echt één brok passie) en ik mezelf iets meer in de mood breng (want dat is nodig tegenwoordig, stond óók in de bijsluiter), houdt 'ie ermee op. Ja, dan niet he. Zoek het lekker uit ofzo. Ik vermaak me prima zonder je, suf ding.
6: ik begin langzaamaan iets makkelijker te zijn over hoe vrouwelijk 'genoeg' is voordat ik naar buiten kan. Which is nice, want waar ik voorheen alles goed moest hebben (álle makeup, haar absoluut perfect, fantastische outfit) ben ik nu ook wel tevreden met een geschoren gezicht en een beetje concealer/foundation/mascara, haar rommelig (maar wel op de goede plek, heel belangrijk) en een topje/rokje/laarzen die niet vloeken. Ik heb toch een dikke jas aan, who cares. Maargoed, dat is wel fijn om nu op zo'n plek te zijn. Ik weet niet hoe lang ik daar blijf, want zoals in het vorige deel beschreven gaat dat nogal op en neer, maar voor nu is het toch wel prettig om redelijk tevreden te zijn met mezelf zonder drie uur nodig te hebben voor scheren/makeup/aankleden.
Ja, vond ik ook. Op een dag breekt mijn blog door en helpen deze verhaaltjes allerlei schattige eitjes uitkomen (egg), en dan weten ze in ieder geval dat hun tieten écht serieus koud kunnen worden. Laten we hopen dat de boel niet te snel doorbreekt, want dan heb ik niet genoeg stickers voor de fans.