24-03-2021 21:42
Statistieken op moment van schrijven:
Ik moet misschien toch een andere herbruikbare titel voor deze verhaaltjes verzinnen, dit wordt nu wel wat afgezaagd. Soms denk ik nog wel dat het grappig is, maar dat is misschien ook omdat ik nu dus geen humor meer heb. Vorige week keek ik Airplane, vertelde de volgende dag bij mijn moeder over die stomme lachbuien met als voorbeeld een scene uit die film en bam! Ik zit daar te giebelen omdat ik een dag eerder om iets anders lach te rollebollen. Ho-pe-loos.
Tante was ik al, daar komt nu gewoon het giebelen bij. Dus ja. Met je kutgrap. Verder met het verhaal dan maar. Ik hou het weer kort, want er valt eigenlijk niet heel veel te vertellen. Achteraf had ik misschien wel moeten kunnen voorspellen dat wekelijks schrijven over een proces dat jaren duurt misschien niet altijd even spannend is. Als ik volgende week denk dat ik niet echt wat leuks te vertellen heb maak ik wel een video van hoe mijn gras groeit. Daar gebeurt ongeveer evenveel, denk ik. Wel een mooi bruggetje...
Naar mijn boobies! Ik laat ze gewoon racen met het gras in mijn tuin. Kijken welke eerder merkbaar gegroeid zijn. I mean, ze zijn nog steeds gevoelig en ik mep ze op de een of andere manier meerdere keren per dag (echt, hoe?), maar behalve dat lijkt er weinig te gebeuren. Een BH met cup B en van die push-up vullingen erin geven wel goed het idee dat er echt wat groeit, maar ik ben er niet helemaal van overtuigd dat het niet komt doordat ik ook best wat aankom de laatste tijd. Aan de ene kant maakt het me niet uit hoe ze er komen maar dat ze komen, aan de andere kant is het jammer als het niet echte boobie boobies zijn, maar moobie boobies. Geduld, ik weet het, meh.
Nouja, dat duurt dus ook allemaal lang he, grapjurk. Oestrogeen is verdubbeld, maar tot op heden is de grootste verandering daarin dat ik nu dubbel zo snel door die pillen heen ga. Nou is dat ook pas een paar weken ofzo en we hebben het nog steeds over maanden waarover je verschil ziet, dus daar heb ik over een tijdje vast meer over te vertellen.
Zelfde met stemtraining. Het gaat, maar het is gewoon allemaal oefenen oefenen oefenen. Ik vind het niet leuk als dingen die ik wil veel moeite kosten, ook al zijn ze het heel erg waard. We zijn nu gelukkig wel bezig om alle oefening met resonans en klemtoon op woordgroepen en zinnen te doen. In plaats van mijn beste imitatie van een deurbel doen ben ik nu dus wel echt dingen aan het zeggen, en dat motiveert dan wel weer. Toch, ook dit is een lange zit.
Nee, want het leven is een tranendal en alles is stom. Goed, niet alles, maar wel veel. Laserontharing bijvoorbeeld. Dik een maand geleden dat gesprek daar gehad, zou nu ongeveer moeten horen of de verzekering het goed vindt. Niks gehoord, dus achteraan gemaild of ze wat kunnen vertellen hoe het er mee staat. Blijkt dat de processen om dat aan te vragen zijn veranderd en ze het twee weken geleden met de post naar de verzekering hebben gestuurd. The fuck is dit, 1980? Maar oké, fine, het is in ieder geval verzonden. 'We verwachten binnen 3 tot 4 weken reactie van de verzekeraar'. Duuuuuuuude. Dat betekent dat ze eind april zeggen dat ze het niet vergoeden (ik ben een heel optimistisch persoon, ja), dat ik dan met ze moet ruziën en het dan nog weet ik veel hoe lang duurt tot het begint.
Ik heb heel erg de neiging om op dat punt gewoon te zeggen 'Best, dan niet, bitches' en het gewoon zelf te betalen want rot op met al die baardgroei, maar duur. Over een dikke week 'krijg' ik ook nieuw haar, en ik weet niet of ik daarna nog genoeg nieren heb om te verkopen voor die laserbehandeling. Ugh.
Overigens is dat iets wat wel groeit; mijn haar. Als in, mijn eigen haar, waar het haarstuk en de extensions aan vast zitten. Die zijn voor 't laatst eind februari weer vastgemaakt en het zit nu toch echt wel lekker losjes. Da's leuk, want het betekent dat mijn haar gewoon lekker groeit. Ook het stuk van mijn voorhoofd waar we het eerst wegschoren is flink aan het teruggroeien. Het lijkt zelfs alsof een inham dichtgroeit, maar dat kan ik pas goed zien als Ellen de boel helemaal los heeft en alles weer heeft gewassen. Ik maak daar nu telkens een foto van hoe mijn eigen haar eruit ziet, om te zien hoe dat verloopt. Ik hoop zó hard dat dat nu fatsoenlijk aan het dichtgroeien is. Nog een jaartje zo'n haarstuk om het lekker door te laten groeien, en dan daarna misschien gewoon mijn eigen lokken weer. Hoe cool is dat. We zullen zien.
Ja, maar dat komt omdat ik nu gewoon veel beter kan kleppen, én omdat ik aan het bier zit. Dan stromen de woorden sneller van mijn hoofd naar mijn handen dan dat mijn toetsenbord aankan. Maar ik ben ook wel redelijk klaar met de updates nu. Ik ga de poes binnen laten, want die is zielig, en daarna maar alle overgebleven makeup van mijn gezicht halen, om de dag af te sluiten met memes kijken in bed. 't Valt best mee met hoe slecht ik het heb.
Oh, en spellchecken nadat ik dit hele ding post, natuurlijk.